شاید جوان بودن نگارنده باعث شده تا با حضور در میان این قشر از سویی و حضور در ادارات انتظامی

از جمله آگاهی و مفاسد اجتماعی و کلانتریها بتواند با مشکلات و مسایل آنها بیشتر آشنا شود.

در این بین شاهد بسیاری از دخترانی بوده ایم که گوهر عفت خود را فدای یک لحظه غفلت کرده اند.

بیشتر دخترانی که ماجرای ارتباط خود را بیان می کنند، می گویند «او به من گفت که ما با هم ازدواج خواهیم کرد».

اما تجربه نشان داده که بیشتر دوستی هایی که در کوچه و خیابان و راه مدرسه و دانشگاه و محل کار رخ داده،

به ازدواج ختم نمی شود، چرا که همه مردم به طور فطری ارزش پاک بودن را می دانند، بنابراین همان

جوانی که قبل از ازدواج ممکن است با چندین دختر ارتباط داشته باشد، در هنگام ازدواج از مادرش می خواهد

که برای او دختر پاک و مؤمن انتخاب کند. وقتی از آنها می پرسی که چرا با یکی از همان دخترهایی که دوست بودی،

ازدواج نمی کنی، پاسخ می دهند: «کسی که با من دوست بوده، هیچ بعید نیست با شخص دیگری هم دوست بوده باشد،

این جور دخترها به درد ازدواج نمی خورند.»

البته در پاره ای موارد هم دوستی های خیابانی منجر به ازدواج شده و تا حدی آنان در زندگی زناشویی موفق بوده اند.

عبدالرضا حسینی، کارشناس مددکاری ناجا در این خصوص می گوید:

تردید و بدبینی به مرور زمان عرصه را بر زندگی مشترک جوانانی که از طریق دوستی

های خیابانی با هم آشنا شده اند، تنگ می کند، به عبارت دیگر بعد از اینکه مدتی از زندگی مشترک آنها گذشت

و همه چیز به صورت عادی درآمد، این افکار به ذهن آن جوان یورش می برد که چرا همسرش زمانی که مجرد بود،

با او به راحتی ارتباط برقرار کرد؟ یا آیا او قبلاً هم با کسی ارتباط داشته؟ یا آیا او اکنون به من وفادار می ماند؟

این مشاور و مددکار تصریح می کند:

برخی اظهار می دارند که دوستی من به خاطر این بوده که می خواستم او را بشناسم که به نظر من این شیوه ساده لوحانه می آید؛

چرا که هرگز کسی که برای ایجاد چنین ارتباطی تلاش کرده، حاضر نمی شود فهرستی

از معایب و نقایص خود را در اختیار طرف مقابل قرار دهد، بلکه او در اولین برخورد سعی می کند

علایق و سلایق طرف مقابل را بشناسد و آن چنان باشد که شما می خواهید نه آن چنان که در واقع هست.